Уклінно просимо заповнити Опитування про фемінативи  


Попередня     Головна     Наступна





5. Письма: Стефана Хмелецкаго, хорунжего Брацлавскаго, къ королю и неизвЂстнаго лица къ гетману, содержащія отчетъ o побЂдЂ, одержанной надъ татарами y БЂлой Церкви Хмелецкимъ и козацкимъ гетманомъ, Михаиломъ Дорошенкомъ. 1626 г. Окт. 9.



1) Błogosławieństwo wielkie ukazał Pan Bóg nad wojskiem jego królewskiej mości, dawszy zwycięstwo nad pogaństwem die 9 Octobris, w piątek. Pogromiony sułtan i ze wszystką ordą, która była z nim na koszu pod Białą Cerkwią na Katonyskiem polu. A isz zagony był w ziemie puścił, osadziwszy wszystkie brody na Rosi rzyce ludźmi, i tych, za pomocą Bożą byliśmy w błotach, wodach pogrążyli i z państw jego królewskiej mości rozegnaliśmy. W niedzielę przeszłą Buchar-sołtan z synami Kantemirowymi szedł z Kijowskiej ziemi zagonem; z nim pod Rokitną szczęśliwa mieliśmy rozprawę, rozgoszczonego zastawszy: rzadki i szczęśliwy ordyniec, który umknął. Moc starła Boska to pogaństwo i wszechmocność Najwyższego sprawowała mocną rękę mężną rycerstwa jego królewskiej mości. Więźnie i chorągwie nieprzyjacielskie z imć panem hetmanem posyłam. Tosz i kozacy Zaporozcy uczynili, którzy wielką życzliwość z starszym swoim Doroszenkiem i męstwo swoje oświadczyli jego królewskiej mości i rzeczypospolitej na tym placu. Posyłam regestr owych sułtanów i murzów, ktorzy to byli z przedniejszych: Muradyn-sołtan, Sefegierej-sołtan, Stangirej-sołtan, Buchar-sołtan. Murzowie zaś przedniejsi: Mardach murza nochajski, murzie powinny Kantemirowi; Iurcz murza, syn Kantemirów; Tuchtymir murza, syn Kantemirów; Narth-murza, syn Baterbejow; Alkiezery murza, drugi /257/ syn Baterbejow; Welizach murza, syn Aliza murzy. Puściło się to było pogaństwo mimo Antonow ku Konstantynowi i już się przeprawiło było przez Roś, ale, posłyszawszy o wojsku, znowu za Roś — i dopiro zagony od Białey Cerkwi puścili, trzeciego dnia wskazawszy się im wracać. Więźniowie powiadają 40,000 komunnika i tak tysz wiele kazandziów, to jest motłochu. Stefan Chmielecki, chorąży Bracławski.



2) Pan podstarości Barsky, odjeżdżając wczora do Kamiencza, użył mnie, abym więźniów wyprawił do waszmości pana; dla wielu consideracjey chiałem posłać, ale pan podstarości nie kazał ustem pować woli jego mości pana chorążego Bracławskiego; zaczem, siedem tu rannych zostawiwszy, którzy pewnieby w drodze pozdychali, 18 wiezie do wasz mość pana pan Witkowski, porucznik pana Mieleszkow z panem Terleckim, roty jego mości pana chorążym: wszyscy są chłopi choży i jako na tej osobnej karcie imiona i confessata ich wypisuję. Relatią tego towarzystwa nie chcę bawić, bo twierdzą, iż imć pan chorąży dostatecznie opisał waszmość panu, to jednak, com widział, to piszę, że żaden tuteczny bojarzyn (których 6 zginęło) bez bachmata nie przyszedł, a byli, co dwóch i trzech prowadzili. Wyrozumiałem i to, że w pierwszym potkaniu w piątek z koszowym wojskiem przeszkodził naszym on długi wał, przez który tabor przechodzącz, na przykre miejsce trafiwszy, zabawić się musiał; i w sprawie pogotowiu czekali, ale jednak za pierwszym starciem zaraz tył podali, i naszi ich wiencej niżeli mile fortunnie aż do mroku, 4 godziny przed wieczorem począwszy, gromili. Potym zaś na rozświcie, połmile za Rokitną zagon Bucharsułtana, który był za Chwastowem nad błotem rozgromiony, w ktorym jassiru stu kilkudziesiąt; w koszu nie było wiencej, bo wszendzie ludzie ostrzeżeni byli, a pan Bajbuza na Czarskiem i Kamiennym brodzie szczęśliwie znosił, także (jak to towarzystwo twierdzi) P. Rokoszowy 40 i kilku tatarów z błot... chłopi żywo przywiedli. Furor zajuszouych żołnierzów więźniów nie żywił, jest /258/ ich jednak nie mało między kozakami, ale tylko 20 królowi jego mości posyłają, są i u ludzi jego mości pana wojewody Kijowskiego, pan chorąży zostawił ich też sobie. Te zaś particularia powiadają: iż Doroszenko, hetman Zaporoski, podkawszy się, przed wojskiem dwoch tatarow rochatyną zabił, a jednego tak dobrze, że rochatyny wyrwać nie mógł. Twierdzą o tym śmisznym przypadku, który onemu niedźwiedziowi, co w Krakowie kozaka był napadł, podobien: że przed Zaporożcami w potkaniu porwał się puhacz i tatarzyna jednego, kolana się mu uchwyciwszy, zerwał z konia, który został zabity. Dziś ci więźniowie będą na noc w Derażni. Kozacy Wołyniem swoich posyłają: 10 chorągwi tatarskich, jeden strzyżony znak z ogonów końskich, — wiedzą to towarzystwo. Datt z Baru, die 20 Octobris 1626.

P. S. tych więźniów z chorongwiami tatarskiemi na sejmie Toruńskim oddawano publicznie w rynku przed ratuszem, in anno 1626. /259/

















© Сканування та обробка: Максим, «Ізборник» (http://litopys.kiev.ua)
27.IX.2004






Попередня     Головна     Наступна


Етимологія та історія української мови:

Датчанин:   В основі української назви датчани лежить долучення староукраїнської книжності до європейського контексту, до грецькомовної і латинськомовної науки. Саме із західних джерел прийшла -т- основи. І коли наші сучасники вживають назв датський, датчанин, то, навіть не здогадуючись, ступають по слідах, прокладених півтисячоліття тому предками, які перебували у великій європейській культурній спільноті. . . . )



 


Якщо помітили помилку набору на цiй сторiнцi, видiлiть ціле слово мишкою та натисніть Ctrl+Enter.

Iзборник. Історія України IX-XVIII ст.